Rozwód

wody tafla gładka
koi oczy lazurem
toń czystą głęboką
słońce rozświetla

leżąc na piasku
piekielnie ciepłym
anielsko białym
sztorm zapomniałem

tylko szczątki
na brzegu porzucone
deska kawałek wiosła
wspomnienia budzą

pamiętam jeszcze
ten zgiełk fal oszalałych
łódź roztrzaskaną o skały
i walkę o każdy oddech

masz swoją wyspę
Robinsonie