El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha

 

A gdyby się udało spisać, wszystkie marzenia i pragnienia.

Nim życie zgaśnie, zanim cisza wymaże postać i wspomnienia.

Co było, dzisiaj tylko w głowie. Przelotne myśli i obrazy.

Lecz ich nie spiszę, nie opowiem choć nie brak sił by się odważyć

.
Tylko te słowa, wciąż ich mało. oddać co w sercu mi kiełkuje.
Jedynie w duszy pozostały uczucia byłe, wciąż je czuję.
Wciąż myśli gubię, nadal błądzę, niczego się nie nauczyłem.
Don Kichot z Manchy ten jak sądzę szczęśliwszy był bo nieświadomy.

Znów ktoś przeszkodził.

I własnym torem jakby obok, tak jednostajnie biegnie życie.
Patrzę tym życiem urzeczony. Gdyż je rozumiem znakomicie.
Lecz co mi z tego że rozumiem? Mało przejęty swym istnieniem.
Skrzydła rozłożę jednym skokiem, by poszybować hen nad ziemię.