Nic piękniejszego w naszym życiu od miłości.
Trudno ją znaleźć. A najbardziej, w sobie.
W świecie słów pełnym, wzniosłych ale bez wartości.
W gestach najprostszych gdzieś ukrywa się odpowiedź.
Dla wielkich czynów, które dziełem małych ludzi.
Choć nikt nie widzi pik łamanych na wiatrakach.
Brnąć jak lunatyk, który nie chce się obudzić.
I robić swoje, nawet gdyby przyszło płakać.
Nic piękniejszego, bo nie może być inaczej.
Co nam zostało? Wszak żyjemy tylko chwilę.
Dociera do mnie, kiedy w oczy Twoje patrzę.
Że wierzę w miłość. Mam jej w sobie jeszcze tyle.