Nic dziś mądrego nie napiszę.
Są chwile kiedy słów mi brak.
Westchnienie tylko przerwie ciszę
Kiedyś potrzebny, dzisiaj wrak.
Na swoją dolę zapracował?
Za co się zemścił na nim świat?.
Aż dziw, że jeszcze nie zwariował.
Z drogi zepchnięto go, ot tak.
Więc się powoli rozsypuje.
Więcej w nim duszy jest niż rdzy.
Już prawie martwy lecz wciąż czuje.
I o szerokich drogach sni.
