Motylem mi jesteś

tak płytko

bez zrozumienia
nabrałem wody w dłonie
donieść ją
do ust spragnionych
nieważne moich czy Twoich

drugie dno
też się oderwało
krople umknęły miedzy palcami

resztki wilgoci
wspomnieniem wsiąkły w umysł
chłonący jak gąbka
i komu to potrzebne
Tobie czy mnie nieważne

przecież to czytasz
choć mnie nie ma
do świata pobiegłem

materiał dyskretnie
okrywa moje pragnienie
jędrne ciepło delikatnie faluje
przygarnięte ramionami
ten blask w oku
czy mój czy Twój nieważne

bez zrozumienia
chwilowym uniesieniem
może je złapię
patrząc na fotografię

znów przyjdę zapomnieć
choć już nie pamiętam