Lecz ich spełnienia nieustannie szukam.
Już nie powracam do wczorajszych zdarzeń.
Wciąż pozostaje mi po nich nauka.
Nie widzę teraz, czy jestem gotowy?
Czy dzień wczorajszy na jutro pozwoli?
Tyle rozterek tyle pytań nowych.
Iść powinienem ostrożnie, powoli.
Lecz ja wypływam na sam środek rzeki.
I szukam wiru by weń znów się rzucić.
Czy od szaleństwa nie jestem daleki?
A niech mi mówią że po prostu głupi.
Rzucę się w fale i znowu wypłynę.
Mierzy się woda z siłą moich ramion.
Nie będzie szkoda nawet jeśli zginę.
Dążąc do prawdy. Goniąc właśnie za nią.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz