Karma

już nie gonię za szczęściem
tylko zbieram okruchy
co ze stołu spadają

już nie gonię za szczęściem
choć nie ślepy nie głuchy
zmysły wciąż pociągają

już nie gonię za szczęściem
gdybym nie wiem jak szukał
to mnie serce nie słucha

już nie gonię za szczęściem
choćbym oczy wypłakał
albo gniewem wybuchał

już nie gonię za szczęściem
bo się świata nie lękam
życia się już nie boję

już nie gonię za szczęściem
celu nie znam przysięgam
ale w miejscu nie stoję

już nie gonię za szczęściem
od dłuższego już czasu
recytuję te słowa

więc dlaczego chcę więcej
robię tyle hałasu
znowu będę żałował