Debet

jak pusto

życie jak kwaśne wino
którym nie sposób się upić
na dojrzewaniu przeminął
czas głupi

przeżywam wszystkie rozterki
i każdą ranę pamiętam
ktoś może sobie przypomni
od święta

i tylko te smutne wiersze
które ożywiam wspomnieniem
gdzieś na krawędzi szaleństwa
bez siebie

i po co mi było dawać
wszak mogłem tylko zabierać
zrobiłem bilans mych uczuć
do zera

więc jakże mam się radować
kiedy rozdałem już siebie
i szczęścia innym winszować
w potrzebie

ktoś znał już ręki nie poda
lecz z naiwności się śmieje
bom przecież tak głupio oddał
swoją ostatnią nadzieję