dopijając miętową herbatę
swe myśli pozbierać próbuję
podszyło mnie jakoś strachem
pokorę zbyt małą odkryłem
na wilki młode gniewne
gnające pędem szalonym
swojej mocy niezwykle pewne
dziełem przypadku trafiłem
rzuciłem wilkom swe serce
wiedząc zostanie pożarte
walczyć już mi się nie chce
bo serce do walki straciłem
tak jakoś to bez znaczenia
bezbrzeżnie tak mało warte
bo świata i tak nie zmienię
dopiłem miętową herbatę
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz