szyk

czy umarłem
wprost ze zwierciadła
do trumny lakierowanej
bogatej swą czernią
kojarzy się z fortepianem

wszystko jedno
ciało zimne soplem sztywne
pieśń żałobna duszę rani
gram lamentu nie słyszę
melodię ciszą wygrywam

nie czuję
lustro w którym nie ma mnie
pozwala dostrzec prawdę
elegancja i doskonałość
zachwycasz się martwym ciałem

nigdy
tak dobrze nie wyglądałem