Mucha

A muchy są wredne, mówisz.
Mnożą się bezwstydnie.
Białymi larwami
w odpadkach
pięknego świata.

Przepoczwarzy się taka
i lata.

To tu, to tam.
Nieważne.

Nie możesz mnie złapać!

Powyrywać skrzydełek i nóżek.
Z zaciętością i pasją
godną rzeczy wielkich.
Z żałosną packą w dłoni,

gonisz.

Mucha.

Taka prosta i doskonała.
Lepiej przystosowana,

by żyć.