Przechodniu

za coś mnie losie pokarał
taką wrażliwą duszą
jakże jestem zazdrosny
tym co bez myśli istnieją
przełkną popiją zagłuszą
protesty swego sumienia

a ja rozwieszam na sznurze
przeprane wątki swych myśli
kropla kapnęła na chodnik
zdepczesz nie patrząc ku górze

na gacie stare wytarte
na cerowane skarpety
nie dostrzegając poety