Pokolenie

A po co myśleć?
Wystarczy, że się układa.
Klockami lego nauczeni piękna,
kochamy krzykliwe sześciany.

Równowaga już dawno w lamusie.
Narzekając na przemęczenie.
Gonimy za kolejną atrakcją,
uciekając przed ciszą.
***
A cisza przyszła nieoczekiwana.
Opadła na zmęczone ramiona,
Więc miotasz się bezwiednie.
Nie mogąc jej zrozumieć.

Sobotni wieczór w domu?
Bez fleszy i stroboskopów?
Myśli bez disco łomotu?
Bez ciał wijących się w tłumie?
***
Choć pokażę Ci gwiazdy.
Spójrz jak się księżyc uśmiecha.
W stawie rechoczą żaby,
szumią na wietrze liście.

Dlaczego boisz się ciszy?
Od niej się nie umiera.
Uciekasz z krzykiem od siebie
i zagubionych swych myśli.
***
Przywiązani do zegarków.
Tłuczemy lustra,
by zatrzymać czas.